.png)
6 yaşında bir çocuk annesi olarak, oğlum doğduğunda dertlerim diğer annelerle aynıydı; emzirme, uyutma, gaz sancıları, ek gıdaya geçiş, boy & kilo takibi 😊 Taa ki, Can 3 yaş 3 aylıkken kreşe başlayana dek. Yaklaşık bir ay süren bir alışma sürecinin ardından, Can hep inatçı bir kişiliğe sahip olmuştu ki kreşe alışma sürecinde de bizi şaşırtmadı, hayatımız bambaşka şekilde değişti…
3 yaşına kadar sadece birkaç kez ateş düşürücü içen çocuk, bir türlü iyileşemez oldu, geçmeyen öksürükler, bitmeyen antibiyotikler, uykusuz geceler hayatımızın rutini oldu; 3 gün okula gidiyorsa, 5 gün evde dinlenip iyileşiyordu… Her anne gibi, araştırıp, bunun aslında kreşe başlayan çocuklarda normal olduğunu okuyordum ama yine de ters bir şeyler vardı; ayda ortalama 2–3 kez acile gitmek zorunda kalıyorduk aslında çocuk doktoruna gitmemize ve ilaç kullanmamıza rağmen… Evimizi Can’ın kreşinin olduğu siteye taşıdığımız gece yine acildeydik; kontrol edemediğimiz öksürük kusmayla sonuçlanmış ve çocuk öksürmekten telef olmuştu… Nebülizatör denen bir aletle ve Pulmicort/Ventolinle tanışmak zorunda kaldık ki her iki ilaç da doğru dozda verilmediğinde ciddi yan etkileri olan ilaçlardı. Hatta bir hastalık serüvenimizde, doğru dozda kullanmamıza rağmen, kalp atışları hızlandığı için soluğu yine acilde almış ve tam 3 saat gözümüz monitörde kalp atışlarının normale dönmesini beklemiştik.
Bu süreçte çocuk hastalıkları ve alerji bölümüyle tanıştık doktorumuzun yönlendirmesi ile hayatımız yavaş yavaş değişmeye başladı. Doktorumuz Ayla hanım sağ olsun Can’ın her türlü takibini yapıyor ve beni tüm süreç hakkında, her seferinde eğitmeye devam ediyor. Ve söylediği şeyler arasında en önemlisi “Bununla yaşamayı öğreneceksiniz ve sabredeceksiniz” ki çok haklı çıktı. En sonunda tüm testler negatif çıkmasına rağmen, teşhisimiz konmuştu belirtilere göre; Can alerjik astımdı. İyi haber nefes almasıyla ilgili sorun olmuyordu ve 6 yaşına doğru iyileşmesi bekleniyordu.
Çocuk hastalıkları ve alerji bölümü ile tanışmamız sonrası neler oldu?
· Önceleri düzenli kullandığımız ilaçlar oldu özellikle kış aylarında, Onceair tarzı toz şeklinde akciğerleri güçlendirici ilaçlar. Bir süre sonra bunları da kullanmayı bıraktık doktorumuzun önerisiyle.
· Oda sıcaklığına daha çok dikkat ettik; alerjik astımın düşmanı yüksek sıcaklıktı ve Can’ın odası hala yaz/kış evin en soğuk odasıdır. Can’a uyku öncesi kitap okuyanlar genelde üşür 😊
· Hastalık başlangıçlarında, okula göndermek yerine 1–2 gün ev istirahati ile hastalığın ilerlemesine kısmen engel olduk.
· En önemlisi, arası git gide açılan öksürük ataklarında, daha soğukkanlı aşağıdaki adımları izlemeye başladık, en son çare acile gidiyorduk ve acile gidişlerin sıklığı yavaş yavaş azaldı:
1. Kış da olsa pencereleri açıp odayı soğutuyoruz.
2. Bu işe yaramazsa nebulizatöre steril su (bildiğiniz saf kaynamış su) koyarak buhar yapıyoruz
3. Bu yeterli olmazsa pulmicort ile buhar yapıyoruz.
4. En son çare ventolin (doktorumuzun tavsiye ettiği oranlarda ventolin ve steril su karışımı) ile buhar yapıyoruz.
· Sağlıklı beslenmesi ve su tüketimi her zamanki gibi devam etti, paket gıda neredeyse hiç kullanmadık.
· Yoğun araştırmalar sonucunda nedense keçi boynuzuna çok inandım (bilimsel veriler de mevcut akciğer rahatsızlıklarına iyi geldiğine dair), keçiboynuzu pekmezi vazgeçilmezi oldu sabah kahvaltılarının.
· Kışın her gece yatmadan önce burnunu tuzlu su ile yıkamak da (bunun spreyleri mevcut eczanelerde) nezleyi ve dolaylı olarak geniz akıntısını önlüyor.
Can elbette yine hasta oldu ve olmaya devam ediyor ama artık kriz yönetimini daha iyi yapıyoruz ailecek ve her geçen gün krizler de azalıyor, 1–2 günlük gripler gelip geçiyor.
Can’ın geniz etinin de büyük olması alerjik astımla birleşince tuzu biberi oldu zorlu sürecin; kulak ağrıları eklendi öksürüklere… Uzmanlığına çok güvendiğimiz KBB doktorumuza Can’ı ameliyat etmesi için yalvarmışlığım ve hafifçe terslenmişliğim vardır😊 Burada da deniz ve tuzlu su imdadımıza yetişti doktorumuzun tavsiyesiyle; o da 4 yaş civarı küçüldü.
Hala, her yolculuğumuzda, ufak bir ecza deposu ile yola çıkıyoruz ve nebülizatör mutlaka oluyor ama çok şükür ki Can artık 6 yaşında ve her çocuk kadar hasta olmaya devam ediyor. Bana gelince, son 3 yılda tıp bilgim mecburen epey arttı ve çevremdeki dostlarıma benzer durumlarla karşılaştıklarında önerilerde bulunuyorum.
Son 3 yılda yaşadıklarımızı hiçbir çocuğun ve annenin yaşamasını temenni etmediğim ama yaşarlarsa da “bunun geçici olduğunu bilmelerini” istediğim için paylaşmak istedim. Yeter ki, vakit kaybetmeden alerji doktoruna başvurun ve sabırlı ve soğukkanlı olun, sağlıklı günler….
Comments