Doğduğumuz Ev Kaderimiz midir?

Yazar Gülseren Budayıcığlu’nun kitaplarından birinde bu konu ele alınıyordu. “Kader motifi” adı altında açıkladığı “ailenizdeki kişilere benzer yaşamlarınız” olur, hayat bunu size hazırlar diyor ve birçok örnek veriyordu kitapta. 

Mühendislik eğitimi almış, süreçsel ve sayısal düşünen biri olarak, yaş aldıkça, spritüal konulara da merak saldım ve son dönemde hem okuyor, hem öğreniyor, yeniden düşünüyor ve kendimi yeniliyorum aslında.

Pazar günü, mezun olduğum İstanbul Teknik Üniversitesi’nin, 20.yıl sertifika törenine katıldım ve beni geçmişe götüren harikulade bir gün geçirdim. Hem İTÜ İşletme Mühendisliği eğitimim sırasında emeği geçen hocalarıma minnetimi yeniden hatırladım hem de 22 yaşındaki Nilgün’ü düşündüm; yeni mezun, hayalleri olan, azimli, çalışkan, biraz çekingen, belki biraz karamsar (tüm olasılıkları kafasından geçiren😊)…. 

6.000 nüfuslu Bilecik’in bir ilçesinde büyüyüp, üniversite mezunu ve çalışan bir kadın olarak hayatıma gururla devam ettiğim için önce kendimi alkışladım…Sonra ailemi… Çünkü, ailesinde kimsenin üniversite mezunu olmadığı bir aileden, İTÜ’ye uzanan harika bir yolculuk deneyimledim… Doğduğum memleketimde o dönemde, mühendislik okuyan çok sınırlıydı. Ama bu benim için hiçbir zamanda ne zihnimde ne de hayallerimde bir bariyer olmadı ne mutlu bana. 

42 yaşına kadar tökezlemedim mi? Hem de çok. Başarısız olmadım mı? Hem de çok. Her seferinde ayağa kalkmama neden olansa, ailemin desteğini hep hissetmem ve her hatamdan ders çıkarmaya gayret etmemdi. Pandemiyle beraber de, herkes gibi, duygusal sağlamlığa odaklandım ve hep derdim “kendimleydi”. Duygusal dayanıklılık oldukça ilginç bir konu; yaşadığımız olumsuz süreçlerden bir anlam çıkarma, gerekirse aksiyon alma ve bizim dışımızdaki faktörlerden etkilensek de bunu da en az zararla atlatabilmek bizim için en büyük avantajların başında geliyor.  Her akşam “bugün kendim için, ailem için ve çevremdeki insanlar için ne yaptım?” düşünmeye devam ediyorum.

Doğduğum ailem ve büyüdüğüm ilçe, bugünkü bende oldukça etkili oldu, kesinlikle. Belki, başka şehirlerde yaşayanlara göre, bazı konularda daha fazla çaba göstermem gerekti, belki önümde örnekler olmadığı için kolayca kendime uyarlayamadım bazı konuları ama hep hayal ettim, hem çaba gösterdim, hep de güzel deneyimlerin içinde buldum kendimi. “Impossible is possible” oldu benim için, darısı yeni imkansızlıkların başına.💪