.png)
Benim için hayatta olmazsa olmazlardan biri "öğrenmek"; her gün, her an, çevremdeki herkesten yeni bir şeyler öğrenmek, yeni deneyimler keşfetmek, yeni insanlarla tanışmak... Öğrendiklerimi de bundan faydalanacağını düşündüğüm herkesle paylaşmak:-) Öğretmen bir annenin çocuğu olmak da bunu gerektiriyor... Aklımda hep çılgın fikirler olur; evle ilgili, oğlumla ilgili, işle ilgili, işteki çalışma arkadaşlarıma ilgili...
Son 2 hafta içinde aldığım "Liderlikte Geri Bildirim" eğitimindeki iletişim testinde biraz tavus kuşu biraz panter çıkışım da fikir çılgınlığımı oldukça bilimsel hale getiriyor. Detaylar için: https://plazaisleri.wordpress.com/2016/11/17/iletisim-profili-testi/ inceleyebilirsiniz... Fevkalade keyifli ve bolca öğrendiğim harika iki gün için çok teşekkürler Rana Durbakayım Aylanç; yarattığınız farkındalık ve öğretileriniz için. Yaşamda hepimizin farklı konularda yön almaya, kendimizi iyileştirmeye ihtiyacımız var ve bu yön verme işi doğru kişiler tarafından doğru şekilde yapıldığında etkisinin muazzam olduğuna inanıyorum. Geri bildirim hayatımda hep vardı; çokça aldım, çokça vermeye gayret ettim. Şimdi öğrendiklerimi, çok daha etkili, çok daha doğru yöntemlerle çevremdeki tüm değer verdiğim insanlarla paylaşma zamanı...
Çok yakında sevgili Doğan Cüceloğlu'nu kaybettik maalesef:-( Onun kitaplarını zevkle okumuş, paylaşımlarından feyz almış birisi olarak, ben de oldukça üzüldüm birçok insan gibi. Ailesine ve tüm sevenlerine sabırlar diliyorum. "Geliştiren Anne Baba" kitabını oğluma nasıl daha iyi bir anne oluruma çok kafayı taktığım dönemlerde severek okumuştum. "Savaşçı" kitabıyla da üniversite yıllarında tanışmıştım... İki kitabını da kütüphanemden indirip; başucuma koydum, yeniden okuyup, eminim bazı şeyleri çok daha farklı algılayacağım. Ama önce, en yeni kitabını okumayı heyecanla bekliyorum "Var mısın?". Bugün sadece sayfalarını karıştırırken (okumayı çok merak ettiğim kitapların başından sonundan rastgele bazı sayfalarını okurum, garip ama bir huy:-)) aşağıdaki cümleleri bir çırpıda okudum: İki insan arasında, sağlam ve sağlıklı bir ilişki kurmanın en temel ilkelerini anlatıyordu:
"Seni önemsiyorum.
Seni olduğun gibi kabul ediyorum.
Sana tekliğin içinde değer veriyorum; eşin benzerin yok ve ben bunun farkındayım.
Sen muhteşem bir potansiyelsin; istediğin şeyi öğrenip yapabilecek gücünün olduğunun farkındayım.
Sana emek ve zaman vermek istiyorum; çünkü sen sevilip geliştirilmeye layıksın.
Sen bir bireysin, buna saygı duyuyorum ama biz bir aileyiz, aynı ekipteyiz ve senin de bu ekipte sorumlulukların var."
Harikulade cümleler; her biri bir hayat dersi, her biri bir yol haritası, her biri bizi daha iyi halimize dönüştürmek için sanki mucize gibi... Bu satıları okurken, yazının en üstündeki fotoğraf geliyor gözüme. Oğlumla ben işteyken ilgilenen ablasının Can için yazdığı şiir; bu sayede yeni bir bilgi daha öğrendik, o da ayrı bir öğreti. "Akrostiş Şiir". O zaman birlikte öğrenelim: "Şiirlerde bulunan her mısranın ilk harfi yukarıdan aşağıya doğru okununca bir isim çıkıyor ise buna akrostiş şiir denir. Yazması zor bir şiir türüdür. Bunun sebebi her dizenin başındaki harfin kullanılması zorunluluğu olmasıdır."
Can, kanlı, çok heyecanlı
Afacan mı afacan, tatlı mı tatlı.
Neşe dolu ve herkesten farklı.
Gözlerinin içi gülen
Üstün bir hayal gücü olan
Derin sorular soran
Evreni ve kara delikleri merak eden
Nazik bir delikanlı:-)
Akrostiş şiir yazmam ve konusu da oğlum olsun istenseydi; kelimeler birebir aynı olmasa da içerik aynen böyle olurdu. Uzay merakı, sürekli sohbet etmek istemesi ve hep çok içten olması mutlaka yer alırdı şiirde. Gerçekten, oğluma değer veren, emek harcayan, tekliğinin ve potansiyelinin farkında olan bir ablası olduğu için ne kadar şanslı olduğumuzu hissettim.
"Sen muhteşem bir potansiyelsin; istediğin şeyi öğrenip yapabilecek gücünün olduğunun farkındayım. Sana emek ve zaman vermek istiyorum; çünkü sen sevilip geliştirilmeye layıksın." cümleleri de, liderlikte geri bildirim eğitiminin aslında özeti. Ben sana ve yapabileceklerine gönülden inanıyorum; lütfen sen de inan demenin farklı bir yolu. Bakalım sevgili Doğan hocanın kitabı başka neler fısıldayacak kulağıma, gönlüme? Kitabın hepsini keyifle okumak, içselleştirmek, kendimce önemlilerin altını çizmek (sonraki okuduğumda, aa gerçekten çok önemli yerleri çizmişim diye kendimi takdir etmek için:-)) çayımı elime alıp, salondaki en sevdiğim köşeme kurulacağım birazdan...
Zaman duracak, anılar akacak gözümün önünden; zihnimde kim bilir hangi cin fikirler canlanacak? Yarın uyandığımda çok daha mutlu, çok daha iyi bir ben bulacağım karşımda. Çünkü, her yeni yazımda bir kez daha keşfediyorum ki, ben yeni kitaplar ve bu kitaplardan bana kalan kelimelerle hayatta çok yeni bir rol buluyorum kendime: amatör de olsa yazar Nilgün :-) Benim için çok şey öğrendiğim harika iki hafta oldu, umarım sizler de yeni fikirler, yeni insanlar katmışsınızdır hayatınıza...
Comentarios